ابتکار امام درجهت تبديل کردن نهضت سواد آموزی به يک انقلاب

در آستانه‌ی چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی هستیم و طی ۴ دهه گذشته کشور با دستاورد‌های چشمگیری در حوزه‌های مختلف علمی، فرهنگی، پژوهشی، پزشکی، هسته‌ای، نظامی مواجهه شده است؛ یکی از حوزه‌هایی که در آن تحول قابل قبولی نسبت به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی صورت گرفته شده و البته کمتر به آن توجه شده است، تحول در عرصه سوادآموزی است. در دوران قبل از انقلاب از سال ۱۳۰۶ در حکومت قاجار تا سال ۱۳۵۷ یعنی پایان رژیم پهلوی تلاش‌هایی غیرموثری جهت فراگیری سواد در کشور صورت گرفت و در دوره‌های مورد اشاره سازمان‌هایی در جهت تحقق هدف مورد اشاره شکل گرفت، که هیچ کدام نتوانستند اقدام قابل توجهی در جهت مورد اشاره صورت دهند. «سازمان تعلیمات اکابر» (که از زمان قاجار تا روی کارآمدن سلطنت پهلوی هم ادامه داشت)، «سازمان آموزشی سالمندان»، «سازمان آموزش بزرگسالان»، «کمیته‌ی ملی پیکار با بی سوادی» و در نهایت «سازمان جهاد ملی سواد آموزی» سازمان‌هایی بودند که در آن نتوانستند خروجی خاص و مطلوبی بدست بیاورند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

با وجود سازمان‌های عریض و طویل اینچنینی کشور همچنان در فقر فرهنگی و آموزشی که نتیجه‌ی آن بی‌عدالتی در حوزه‌های مختلف بود به سر می‌برد و تحصیل تنها برای عده‌ای از افراد جامعه میسر بود چرا که مسؤلان رده بالای رژیم صلاح می‌دانستند برای پیشبرد اهداف خود، مردم در فقر علمی و فرهنگی به سر ببرند. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در کشورمان ملتی مسلمان بودند و دین اسلام تآکید بر آموختن علم از گهواره تا گور دارد و مردمی با فرهنگ چند هزار ساله هنوز سواد و آگاهی لازم را برای داشتن یک زندگی معمولی نداشتند. طی آماری که در سال ۱۳۵۷ اعلام شد تنها ۴۱ درصد از مردم کشور با سواد بودند و این آمار خود گویای بسیاری از کمبود‌ها در عرصه‌های مختلف در آن سالهاست. با پیروزی انقلاب اسلامی تحولی خیره کننده در همه‌ی عرصه‌ها از جمله علمی و فرهنگی ایجاد شد و کمبود‌ها در همه‌ی حوزه‌ها اعم از آموزش بیشتر نمایان شد تا اینکه در هفتم دی‌ماه سال ۱۳۵۸ به فرمان امام خمینی (ره) نهضت سوادآموزی تآسیس شد.

 

بعد از تاسیس این سازمان تحولی جدید در نظام آموزشی کشور ایجاد شد. امام در پیامی که مخاطب آن همه مردم ایران بودند فرمودند: «ایران را سراسر مدرسه کنیم»، این پیام نقطه‌ی شروعی برای تغـییر دیدگاه همگان نسبت به بی‌سوادآموزی بود، تا جایی که قـشـرهای مختلف اعم از مردم و مسؤلین در شهر‌ها و روستا‌ها و حتی عشایر در نقاط دور، خود را موظف به اجرای آن می‌دانستند و در همه جای ایران حتی نقاط دور افتاده هم نیرو‌هایی جهت ریشه‌کن کردن بیسوادی اعزام شدند؛ تا گروه‌های مختلف مردم از جمله کشاورزان، زنان خانه‌دار و بچه‌هایی که شرایط رفتن به مدرسه را نداشتند بتوانند از امکان با سواد شدن بهره‌مند شوند و همه اقشار جامعه، حداقل سواد یعنی خواندن و نوشتن را بیاموزند. سازمان سوادآموزی توانست جمعیت بسیار زیادی از اقشار مختلف جامعه را از نعـمـت سواد بهره‌مند کند و اثرات آن در خانواده‌هایی که پدر و مادران با سواد بودند، به تربیت نسـلـی آگاه‌تر و کارآمد در عرصه‌های مختلف صنعتی، کشاورزی، پزشکی، تکنولو ژی ِهسته‌ای و ... انجامیـد. از سوی دیگر از بـزهکاری‌ها فحشاء ِو بیکاری کاسته شده است و به تربیت نیروی انسانی تحصیل کرده و نخـبه در کشور منجر شـده اسـت. حال با آماری که در سال ۱۳۹۶ اعلام شده ۹۱ درصد از جمعـیـت کشـور با سواد هسـتند. با نگاهی به دستاورد‌های این نهضت می‌توان نتیجه گرفت این ابتکار امام خمینی (ره) و تلاش‌هایی که در راه رسیدن به هدف این سازمان و اهداف بلند انقلاب اسلامی ما در چـه جایگاه علمی و فرهنگی قرار داریم.